نمی دونم چقدر به این موضوع توجه کردین؟. سهم میوه های وارداتی در سبد خرید مون داره وحشتناک میشه. بعضی هاش جنبه حیثیتی داره، مثل انار، که اصولاً بدجوری میوه ایرانی محسوب میشه. اما امروز داره از افغانستان وارد ایران میشه. بعضی هاش به آدم احساس کسخول بودن میده. مثل پرتقالی که از مصر وارد ایران میشه و یا سیری که از قبرس میاد. بعضی هاش باعث میشه چارشاخ بمونی، مثل سیب فرانسوی.
اما جدا از اینکه چی از کجا میاد و به ما چه حسی میده می خوام در مورد این میوه ها چند تا نکته رو یادآوری کنم:
1- برای یک مملکت چهارفصل نه چندان صنعتی با همسایه هایی ثروتمند و البته ساکن بیابانهای بی آب و علف، همچنین با داشتن برندی جهانی در مورد برخی از محصولات کشاورزی (منجمله باغی) احمقانه ترین کار تضعیف مزیت نسبی های ما در حوزه کشاورزی است. و این البته دقیقاً همان کاری است که از دولت احمدی انتظار می ره. شاید در مورد سیاستهای احمقانه ای که در حوزه تولید محصولات کشاورزی تعقیب می کنه کاری از دستمون برنیاد، اما لااقل این گندی رو که در بازار داره به اقتصاد کشاورزی ایران میزنه می تونیم کمی، فقط کمی کمرنگ تر کنیم.
2- حتی اگر فرض کنیم ما مزیت نسبی قابل اتکایی در این حوزه (کشاورزی) نداریم، الان اصلا و ابدا موقع ان بازیهای لیبرالی نیست بوم اقتصادی بخش قابل توجهی از مردم ایران ( کشاورزان و روستائیان) در خطره صرف نظر از جنبه های انسانی ماجرا ، باید این نکته رو در نظر داشته باشیم که آتشی که امروز به خرمن اونها افتاده پس فردا به هزار و یک طریق، که میشه در موردش مفصل صحبت کرد. دودش توی چشم من و تو مصرف کننده هم میره. در حال حاضر اگر خیلی لیبرالیسم اقتصادی تون گل کرده برین این خودروسازهای بی مصرف رو خفت کنید که بدبختی ها شون برای ماست و سودش به جیب یک مشت دی..ث مفت خور میره
3- فکر نمی کنم لازم باشه یادآوری کنم سود اصلی این واردات میوه توی جیب رانت خورهای حامی دولت کودتا میره.
4- حواستون هست دلار مصنوعا ارزان نگه داشته شده که سود واردات رو نجومی کرده بواسطه عرضه بی حساب و کتاب دلارهای نفتی در بازار ارز قیمت فعلی رو داره؟، به بیان دیگه دولت سرمایه چندین نسل رو خرج ورود کالاهای مصرفی به ایران می کنه و مکانیزم رو طروی طراحی کرده که عاملین این عمل پرافتخار از جوایز ارزشمندی هم بهره مند باشند.
با همه این تفاصیل اگه هنوز دلت پرتقال مصری و سیب فرانسوی می خواد، من دیگه حرفی ندارم. برو بریز تو خندق بلا. خلایق هر چه لایق
اما جدا از اینکه چی از کجا میاد و به ما چه حسی میده می خوام در مورد این میوه ها چند تا نکته رو یادآوری کنم:
1- برای یک مملکت چهارفصل نه چندان صنعتی با همسایه هایی ثروتمند و البته ساکن بیابانهای بی آب و علف، همچنین با داشتن برندی جهانی در مورد برخی از محصولات کشاورزی (منجمله باغی) احمقانه ترین کار تضعیف مزیت نسبی های ما در حوزه کشاورزی است. و این البته دقیقاً همان کاری است که از دولت احمدی انتظار می ره. شاید در مورد سیاستهای احمقانه ای که در حوزه تولید محصولات کشاورزی تعقیب می کنه کاری از دستمون برنیاد، اما لااقل این گندی رو که در بازار داره به اقتصاد کشاورزی ایران میزنه می تونیم کمی، فقط کمی کمرنگ تر کنیم.
2- حتی اگر فرض کنیم ما مزیت نسبی قابل اتکایی در این حوزه (کشاورزی) نداریم، الان اصلا و ابدا موقع ان بازیهای لیبرالی نیست بوم اقتصادی بخش قابل توجهی از مردم ایران ( کشاورزان و روستائیان) در خطره صرف نظر از جنبه های انسانی ماجرا ، باید این نکته رو در نظر داشته باشیم که آتشی که امروز به خرمن اونها افتاده پس فردا به هزار و یک طریق، که میشه در موردش مفصل صحبت کرد. دودش توی چشم من و تو مصرف کننده هم میره. در حال حاضر اگر خیلی لیبرالیسم اقتصادی تون گل کرده برین این خودروسازهای بی مصرف رو خفت کنید که بدبختی ها شون برای ماست و سودش به جیب یک مشت دی..ث مفت خور میره
3- فکر نمی کنم لازم باشه یادآوری کنم سود اصلی این واردات میوه توی جیب رانت خورهای حامی دولت کودتا میره.
4- حواستون هست دلار مصنوعا ارزان نگه داشته شده که سود واردات رو نجومی کرده بواسطه عرضه بی حساب و کتاب دلارهای نفتی در بازار ارز قیمت فعلی رو داره؟، به بیان دیگه دولت سرمایه چندین نسل رو خرج ورود کالاهای مصرفی به ایران می کنه و مکانیزم رو طروی طراحی کرده که عاملین این عمل پرافتخار از جوایز ارزشمندی هم بهره مند باشند.
با همه این تفاصیل اگه هنوز دلت پرتقال مصری و سیب فرانسوی می خواد، من دیگه حرفی ندارم. برو بریز تو خندق بلا. خلایق هر چه لایق
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر