امروز صبح در نشست مرکز تحقیقات مجمع با موضوع «ویکی لیکس» شرکت کردم. واقعا افتضاح بود. اینها مثلا آدمهای حسابی و تحصیل کرده و دنیا دیده این سیستم هستند. عمق نگاه استراتژیکشان به مسئله واقعا صفر مطلق بود.
امروز هم متاسفانه بخش عمده ای از روز را به رخوت گذراندم. باید برای ایجاد یک تغییر معنادار وسیع و عمیق برنامه ریزی کنم
از اخبار خوب امروز، یکی هم اینکه بارندگی در شمال کشور آتش سوزی های اخیر را مهار کرده. به نظرم فروکش کردن بحران علاوه بر آنکه به جهت حفظ سرمایه های سبز کشور خبر مبارکی است، در درون خود فرصت دارد که اگر از آن صحیح استفاده شود، میزان اثربخشی فعالیتهای این تیم بچه های زیست محیطی برای حفظ جنگل را افزایش خواهد داد.
امروز به همراه یک دوست بسیار عزیز، برای دیدن عزاداری جنوبی، و البته به امید شنیدن اجرای زنده آهنگران یا کویتی پور، به مسجد خوزستانیها رفتیم. دو مورد اخیر محقق نشد ولی عزاداری جنوبی واقعا پدیده جالبی بود. کمی در جنوب شهر گشتیم به امید دیدن دسته های با شکوه تر ولی چیز دندان گیری پیدا نکردیم. نمی دانم ما زمان و مکان نامناسبی را انتخاب کرده بودیم یا دیگر روزگار شکوه عزاداری در محله های پائین شهر گذشته
ریچارد هولبروک ، نماینده ویژه اوباما در امور افغانستان، هم درگذشت. نمی خواهم در این مجال کوتاه و به بهانه درگذشت هولبروک در مورد فراز و فرود سیاست اوباما در افغانستان صحبت کنم، اگر چه به طور طبیعی این پرسش مطرح است که فقدان هولبروک بر روند تعقب سیاستهای ایالات متحده در مسئله افغانستان چگونه تاثیر خواهد گذاشت، اما نکته ای که می خواهم اینجا ثبت کنم نحوه پوشش این خبر توسط صدا و سیمای جمهوری اسلامی است. اول اینکه برای لجن مال کردنش فکت می آورند که هولبروک به اوباما پیشنهاد کرده بوده کشت غیرقانونی خشخاش را آزاد بگذارد، چرا که در غیر اینصورت به قدرت گرفتن طالبان کمک شده است. گوینده رو..پی خبر این گفته را با چنان لحن سرشار از تمسخر و تسلطی می خواند که انگار اگر این برنامه اعلام خبر نبود باید مجری و شنوندگان به مغز کوچک این «آمریکایی احمق» قاه قاه می خندیدند. بعد هم ذکر می کنند که او در آخرین لحظات عمرش به جراحش گفته «ما باید به جنگ در افغانستان خاتمه دهیم» این را هم با لحنی می خواند که شنونده باید باور کند هولبروک تحت تاثیر دیدن عزرائیل و حقایق عالم بالا احتمالا دهانش به گفتن «حقیقت» باز شده.
آخرین خبر امروز هم، از دست رفتن فرصت انتقال گاز ایران به پاکستان و هند در چارچوب خط لوله صلح ،با شکل گیری همکاری افغانستان، ترکمنستان و پاکستان است. موضع منفعل و افتضاح ایران در برابر این معامله واقعا جای تاسف دارد. یک جا هم که بازوی دیپلماسی و تحرک سیاسی باید به کمک تجارت ملی بیاید وضع و روزمان این است. در این مورد هم باید تحلیل های تفصیلی انجام داد. تحلیل هایی که در این یادداشت مختصر نمی گنجند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر