آرگو

بالاخره آرگو را دیدم. فیلم بدی بود به نظرم. اول قصد داشتم مفصل در مورد اشکالات ساختاری داستان و فیلم نامه بنویسم ولی بعد فکر کردم فیلم بدتر از آن بود که ارزش اینکار را داشته باشد. فیلم به شکل بنیادی بد بود چرا که منابعی را که باید صرف شکل دادن یک داستان منسجم می شد ( زمان فیلم، شخصیتها و تمرکز بر برخی جزئیات) را مصروف در هیجان نگاه داشتن مخاطب با سر هم کردن سکانس هایی از ژانگولرهای هیجان انگیز، مفرح و عاطفی و همچنین نمایش نماهایی اگزوتیک از ایران انقلابی کرده بود.همین.

پ.ن1: روایت فیلم از تاریخ ایران، چه آن بخشی که مترکز در ابتدای فیلم نقل شد و چه آن بخشی که به شکل زیرپوستی در لابلای فیلم روایت شد هم به اندازه بقیه فیلم سطحی و احمقانه بود.

پ.ن2: برای ما که بسیار به موضوع مرتبط ( یا شاید بهتر است بگویم متصل) هستیم، یکبار دیدنش در کنار دوستان به صرف پیتزا و آبجو بد نیست ولی به نظرم بیشتر از این ارزش صرف وقت و توجه ندارد.