لاس

فرهنگ رسمی لاس زدن رو سخت مذموم می دونه. شاید از این جهت که این بازی رقیب روش های رسمی برقراری ارتباطات مبتنی بر اختلاف جنسیته. بعضی وقتها بهش برچسب شوخی گرفتن یک چیز جدی رو می زنه. بعضی وقتها به پنهان کاری متهمش می کنه و این پنهان کاری را از سر خبث یا زبونی می دونه.

لاس زدن البته انواع و اقسام داره؛ اما، یک تقسیم بندی مهم و اساسی در این زمینه تقسیم لاس به دو دسته رسمی و غیر رسمی است. لاس غیر رسمی لاسیه که یک (یا چند) طرف از آدمهایی که لاس بهشون مربوطه ندونن این لاس لاسه. اجتهاد بنده هم اینه که در این فریب وجود داره و فریب (عموما و جز در موارد معدودی که به شکل آگاهانه و رسمی جزو قواعد بازی است) از سر زبونی و خبث است که این مورد اخیر هم خود از سر زبونی است.

لاس رسمی اما حکایتی دیگر است. در لاس رسمی ( که همه طرفین ماجرا آن را به عنوان لاس به رسمیت شناخته اند) گسستی که بین عمل و انگیزه پایه وجود دارد از سر فریب و زبونی نیست. این گسست بخشی از بازی است و به عبارت دقیق تر چیزی است که بازی را ممکن می کند و به ان ارزش می دهد. شاید چیزی مثل قابی که بین تصویر، به مثابه اثر هنری، و بیننده فاصله می گذارد.

لاس نه فقط بازی جذابی است؛ بلکه، پدیده ای عمیقا قابل تامل است و به نظرم الگوی فرهنگی-رفتاری پایه بسیاار مستعد و سازنده ای است که ارزش ترویج کردن دارد. نظر به این ملاحظات بنده این وبلاگ را به تگ «لاس» مزین می کنم. اینجا از لاس بیشتر خواهید شنید.