۱۳۹۱ بهمن ۱۱, چهارشنبه

لینکلن/ در ستایش سیاست به مثابه امر انضمامی


گره اصلی داستان و موتور محرکه ای که آن را پیش می برد؛ تلاش سخت برای تصویب متمم سیزدهم قانون اساسی آمریکا جهت  لغو برده داری و موفقیت میلی متری آن است. به نظرم خیلی جذابه نگاه کردن به جنبه های انضمامی استقرار یک اصل در یکی از برترین دموکراسی های جهان. اصلی که امروز در چشم ما زرنوشته و آسمان کوب و غیر قابل بحث است. اما جذاب تر اینه که این گره و موتور یک ابزار و ملاحظه صرفا تکنیکی برای پیشبرد داستان و فروختن چیره دستی های نویسنده در خلق شخصیت ها و برخوردها و لحظه ها نیست. این گره خود بخش مهمی از پیام داستان است و به نظرم به این اعتبار و از این منظر داستان گویی فیلم لینکلن یک کار هنری جدی است ( یک پدیده فرمال و تکنیکی به سطح امری قابل تامل وجدان انسانی و حس زیبایی شناسی برکشیده شده است).
تمرکز داستان بر عمق شخصیت لینکلن و چالش هایش چندان زیاد نیست و اگر ، مثل من، با این نگاه به تماشای فیلم بنشینید مایوس خواهید شد. در عوض فیلم چهل تکه چشم نوازی از داستانهای کوتاه در مورد شخصیتهای مختلف است و نگاه این شخصیتها به لینکلن و حوادث جنگ داخلی و الغای برده داری به زیبایی با این داستانهای کوتاه در آمیخته تا شیرازه پیوندشان در قالب فیلم شود.
پ.ن1:لینکلن عادت به نقل داستانهای کوتاه و نغز در مناسبات های گوناگون ( حتی شرایط خطیر) داشته و از این منظر روش فیلم در قصه گویی بی شباهت به مشی و منش لینکلن نیست.
پ.ن2: به نظرم جای داستانهای کوتاهی از جنوب و البته حکایتهایی از مخالفان الغای بردگی در اتحاد شمال خالی بود

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر