اقتصاد مقاومتی

بی سوادی، فقر ابزار و منابع تولید، فرهنگ غیر دقیق شفاهی، ملاحظات اجتماعی تخمی، احساس عدم امنیت فراگیر، تنبلی ذهنی و نظام تنبیه و پاداش وارونه. این معجونی است که من در هفته گذشته باهاش مواجه بودم. گزارشی در مورد بحران اقتصادی ایران تهیه کردم که از یک مجموعه مصاحبه عمقی با مدیران اجرایی، فعالان اقتصادی و صاحبنظران دانشکاهی تشکیل شده. به این نتیجه رسیدم که تحریم ها لازم نبود واقعا، این ترکیب بالاخره ما رو به بحران می کشوند. نکته جالب در مورد این ترکیب جهنمی اینه که هر بخش از اون بوسیله بخش های دیگه حمایت و تقویت می شه. نه ظرفیت کافی برای حمله موازی و همزمان به تمام این پدیده ها وجود داره و نه جنگیدن متمرکز با یکی از اونها راه به جایی می بره تا وقتی توسط بقیه اجزا حمایت می شه. این اقتصاد و اجتماعی که من می بینم فقط در برابر یک چیز مقاومه: رشد و توسعه.