دیروز گفتم که به زعم من، این روزها، روزهای عاطل و باطلی هستند. نمایش دادن شأن ابسورد این وضعیت واقعا در نوشتن سرسری چند سطر یادداشت روزانه نمی گنجد. برای چنین کاری، اگر ممکن باشد، چیزی مثل تلاش برای نگارش یک رمان لازم است.
در این میان اگر من هم برخی از این اخبار را منعکس می کنم، یا نمونه هایی است که واقعا قابل صرف نظر کردن نیستند، یا اینکه احساس می کنم ممکن است در پس خود معنایی نهفته داشته باشد.
امروز خامنه ای ( که دیروز معترضین به انتخابات را میکروبهای سیاسی خوانده بود) از طریق دفترش بیانیه ای صادر کرد که برجسته سازی این حرف و تشبیه را کار دشمن قلمداد نمود. یک جورهایی عقب نشینی کرد. از حرفش. این طرف در جبهه جنبش این اتفاق باعث ابراز احساسات فراوانی شد. خیلی ها این تغییر موضع را گذاشتند به حساب قدرت جنبش. تصور من اما اینگونه نیست. یا به عبارت دقیق تر ، تصور نمی کنم خامنه ای پیش از سخنرانی با فکر کافی تصمیم به استفاده از این لغت گرفته و بعد در اثر عکس العمل مردم آن را پس گرفته است. حرفی از دهانش در رفته که در چارچوب استراتژی هایش نمی گنجیده و بعد دقیقا به همین دلیل آن را اصلاح کرده.
اجرای مجازاتهای خشن و قرون وسطایی روز به روز بیشتر می شود ( اخیرا دست دو سارق خرده پا را قطع کرده اند) رفتن شاهرودی از دستگاه قضا و البته وجود فضایی که بنیادگرایان اسلامی در آن قدرت و فراغت بیشتری دارند بر این مسئله تاثیر بسزایی داشته اند. سوال اساسی این است که آیا این اتفاق فایده مستقیمی برای کانون مرکزی قدرت در ایران هم داشته و دارد؟
ظاهرا بعد از حزب مشارکت و سازمان مججاهدین انقلاب اسلامی، دو نفر از نمایندگان طرفدار دولت در کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس خواهان انحلال احزاب کارگزاران سازندگی و جامعه روحانیون مبارز شده اند. مبارک است انشاالله
دیشب شنیدم گویا نشریات نافه و مهرنامه بنا به دلائلی تصمیم به توقف انتشار گرفته اند. یعنی احتمالا آقای قوچانی تصمیم به توقف انتشار هر دو گرفته است. امیدوارم این خبر صحت نداشته باشد.
از مجموعه اخبار سیاسی خارجی مهم مرتبط با ایران شاید اعتراف کرزی به دریافت پول از ایران بوده. حضرتش فرموده اینها کمک های رسمی است که تمام دوستان افغانستان به دولت آن کشور می کنند. در مورد اران به طور مشخص گفته است که این پول کمک هزینه مخارج دفتر ریاست جمهوری بوده. این ماجرای کیسه پر از یورو نمی دانم تا چه حد صحیح است؟ ( روایت سایر اعضای کابنه از نحوه دریافت کمک کرزی) اما اگر درست باشد باید پرسید از کی کمکهای رسمی را مثل وجه المعامله هروئین جابه جا می کنند؟
این ماجرای ویکی لیکس هم با مزه است. جدیدا ویکی لیکس مجموعه ای از اسناد محرمانه در مورد جنگ آمریکا در عراق منتشر کرده است. ایران در ابتدا از انتشار این اسناد که تصور می شد در جبهه ایالات متحده تشویش بیاندازد استقبال کرد. اما وقتی اسناد منتشر شد، دو کانسپت اصلی در آنها بسیار جلب توجه می کرد 1- دولت مالکی ، که البته عزیز کرده جمهوری اسلامی هم هست، و نیروهای امنیتی اش مرتکب رفتارهای جنایت آمیزی شده اند. 2- ایران کمکهای خارق العاده ای به شبه نظامیان شیعه در عراق می کند. بعد از این اتفاق ناگهان سران جمهوری اسلامی دریافته اند که ویکی لیکس هم بخشی از توطئه صهیونیستهاست.
هنوز از این بخش راضی نیستم، اما تصور می کنم تنها راه رسیدنش به وضعیتی مطلوب و البته با ثبات همین نوشتنهای مستمر است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر