سطوح واقع بینی

یک سطح از واقع بینی این است که اجازه ندهی تمایلات و تفکرات مرتبط با قضاوتهای نرماتیو، در نگاه پازتیو تو به دنیا سوگیری ایجاد کند. اما سطح دیگر آن است که بتوانی پدیده ها را صرفا پازتیو و رها از هر مشغولیت نرماتیوی ببینی.
پ.ن1: واقع بینی شیخ ما از نوع دوم بود
پ.ن2: آیا این توضیح واضحات لازم است که در این دیدگاه صرفا واقعیت است که دیده می شود، و نه حقیقت؟