در عارف نامه ایرج بیتی دارد سرزنشگون خطاب به عارف
چنین گفتند کز آن چیز عادی//همی خوردی ولی قدری زیادی
این بیت ایهام دارد معلوم نیست عارف از منظر ایرج گه خورده بوده یا مشروب. به نظرم ایهام این شعر تلمیح ملیحی بود به آن بین عبید در مثنوی موش و گربه که:
مست بودم اگر گهی خوردم//گه فراوان خورند مستانا
از جهت جمع هر دو معنای خوردن این بیت در آن یک "خوردن"
مهاجرت... ده سال بعد
۴ سال قبل
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر