تفنگتون رو زمین بذارید استاد!!،بی زحمت

امروز تصنیف آقای شجریان، «زبان آتش»، که گویا در رابطه با حوادث اخیر ایران خوانده شده است را شنیدم. بی تعارف باید بگویم افتضاح بود.موسیقی این کار عملاً فاقد کارکتر، بسیار کشدار و به نحو آزار دهنده ای پرگو .در تمام کار، شاید به جز یک جمله، از شجریان بودن شجریان نیز نشانی وجود نداشت.این تصنیف بر روی شعر بسیار ضعیفی از فریدون مشیری ساخته شده و به جرات می توانم بگویم سخیف ترین بیانیه ضدخشونتی است که من در جریان حوادث اخیر شاهد صدورش بوده ام ।
همواره ستایشگر شجریان بوده ام، به دو دلیل اول وسواسی که در رعایت فرم به خرج می داد و دوم امساکی که در استفاده از ابزارهای انگیزش احساسات اعمال می نمود। همیشه به نظرم رسیده که این دو صفت از او یک هنرمند ممتاز ساخته است। باید بگویم متاسفانه در اینکار این هر دو نهج قابل ستایش مورد کم توجهی قرار گرفته اند। تفنگتون رو زمین بذارید استاد!!،بی زحمت।
پ।ن: پیشاپیش از کلیه هواداران استاد در جنبش سبز که با شنیدن این تصنیف از خوشی در حال خر غلت بودند و با خواندن این سطور پریشان عیششان منقص شد پوزش می طلبم.