چهارشنبه اگر چه با تلفن اخطار طلبکار و در حالی که در استرس رسیدن به موقع به یک قرار کاری مهم و البته در معرض ترس متوقف شدن بوسیله پلیس بدلیل ورود غیرقانونی به محدوده طرح ترافیک آغاز شد اما روز نسبتا خوبی بود. دقیق تر این است که ( همانطور که پیش از این اشاره کرده ام) بگویم روزی است که در آن افقهای خوبی مشاهده شد.
از اخبار مهم این روز اینکه رئیس ستاد اطلاعات ارتش اسرائیل ادعا کرده است که ایران اورانیوم کافی برای ساخت یک بمب هسته ای را در اختیار داشته و به زودی به مقدار لازم برای ساختن دومین بمب هم دست پیدا خواهد کرد. این ادعا البته به لحاظ انطباق با گزارشات پیشین و ملاحظات فنی قدری محل اشکال است، اما، اگر این ادعا ارزیابی رسمی و قابل اتکای یک دولت تلقی شود؛ باید انتظار تند تر شدن واکنشهای جهانی نسبت به ایران را داشت. به نظرم در بین همه این نظراتی که در حوزه فعالیتهای هسته ای ایران بین دوستان در جامعه مجازی فارسی زبان رد و بول می شود، جای یک یادداشت در مورد ملاحظات فنی این حوزه خالی است. متاسفانه یا خوشبختانه من قادر به نوشتن چنین یادداشتی نیستم ودر نتیجه نمی توانم در اینجا وعده نوشتن آن را هم بدهم.
خبر مهم دیگر بالا گرفتن تب نگرانی نسبت به اعدام قریب الوقوع سکینه آشتیانی است. نگرانی هایی که در این مورد در پی انتشار خبر بالا بودن احتمال اعدام سکینه آشتیانی پیش از پایان هفته ایجاد شد؛ تا آنجا پیشرفت که برنارد کوشنر با همتای ایرانی خود در این مورد گفتگوی تلفنی کرد، جالب این است که در این گفتگو متکی به کوشنر اطمینان داده هیچ تغییر تازه ای در پرونده سکینه آشتیانی رخ نداده و خبر اعدام قریب الوقوع او صحت ندارد. سکینه آشتیانی متهم به قتل همسر خود از طریق همدستی با مردی دیگر و البته متهم به برقراری رابطه نامشروع با همدست مرد خود است. به نظر می رسد جمهوری اسلامی عملا از حکم سنگسار سکینه با تلاش های خارق العاده فعالان حقوق بشر ایرانی و پشتیبانی مناسب نهادها و نیروهای مدافع حقوق بشر در سراسر جهان عقب نشینی کرده است. نمی دانم آیا ممنتمی که این پیروزی ایجاد کرده ممکن است دستاوردی بیش از این برای سکینه آشتیانی داشته باشد. آیا ممکن است در از این ستون به آن ستونها برای او فرجی نهفته باشد؟ حقیقتش را بخواهید برای من نفس نجات سکینه آشتیانی در این ماجرا خیلی هیجان انگیز نیست ؛ چرا که این اتفاق بدون اصلاح مسائل ساختاری این حوزه افتاده است، نکته جالب برای من وجود قدرتی اجتماعی است که در موقعیتی خاص حکومت ایران را وادار به
عقب نشینی کرده است. در یک سطح بالاتر از همه اینها هم، اصولا توضیح دادن متکی به کوشنر را حقارت آمیز می بینم.
عقب نشینی کرده است. در یک سطح بالاتر از همه اینها هم، اصولا توضیح دادن متکی به کوشنر را حقارت آمیز می بینم.
در بین اخبار این روز اما، شاید مهم ترین خبر ایجاد تغییر در اساسنامه دانشگاه آزاد بوسیله شورای عالی انقلاب فرهنگی بوده است. حدودا سه هفته پیش، خامنه ای رسما اعلام کرد وقف دانشگاه آزاد و البته تغییراتی در اساسنامه که وقف در واکنش به آن انجام یا لااقل تسریع شده بود ملغی گردند. ظاهرا عمده ترین تغییرات ایجاد شده در اساسنامه این دانشگاه تتغییر ترکیب هیئت امنا به نفع دولت و البته منوط کردن حکم اعضای هیئت امنا به امضای ریاست شورای عالی انقلاب فرهنگی است. تنگ کردن حلقه محاصره دانشگاه آزاد قطعا قدم بسیار مهمی در پیشروی دولت به سمت تصرف آخرین سنگرهای اجتماعی-اقتصادی غیرخصوصی مخالفین حکومتی خود است. در این حوزه البته باید این نکته بسیار مهم را در نظر داشت که هر چه این پراکندگی و توزیع شدگی قدرت کمتر و تمرکز آن بیشتر شود ، بر خلاف تصور دوستان، ثبات سیاسی حکومت افت می کند چرا که به دست گرفتن قدرت بلامنازع از طریق دست زدن به بازی های قدرت خارج از ساختار ( مانند کودتا) هم ممکن تر و هم وسوسه انگیز تر می شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر