گوشی تلفن خانه را برداشتم برای گرفتن یک تماس مهم ( کردیت تلفن همراهم کافی نبود) بعد از گرفتن شماره، صدای یخ کرده خانمی از آنسوی خط می گوید ، مشترک گرامی شما به موقع پول ما رو ندادین، ما هم قطعش کردیم. فقط چون خیلی باحال هستیم اجازه می دیم شماره های ضروری رو با این تلفن قبض نپرداخته شماره گیری کنید. ( چیزی قریب به این مضمون)
راست می گه، من چند وقتی است پولشون رو ندادم. در برابر سایر طلبکارهام این طفل معصومها اصلا به چشم نمی یان. اینکه تلفن رو قطع می کنن هم حقشونه. اینکه اجازه می دن با همین تلفن شماره های ضروری شماره گیری کنی هم لطفشون. این وسط فقط من یک ملاحظه ای دارم؛ اونهم اینکه بعضی وقتها گرفتن یک شماره هایی برای من ممکنه به اندازه گرفتن شماره 115 برای کسی سکته کرده، شماره 125 برای کسی که تو آتیشه یا شماره 110 برای کسی که زورگیرها پشت در خونه اش عربده می کشن ضروری باشه ولی اون شماره توی این لیست کوتاه خود تنظیم نموده شما ذکر نشده باشه. در راستای احترام به حقوق مشتریان بهتر نیست از همه ما یک لیست تلفنهای ضروری بگیرین تا موقع قطع تلفن بدلیل بدهی این لطفی که در مورد شماره های ضروری به ما می کنید لااقل یک گرهی از کارمون باز کنه؟
پ.ن1: به ذهنم رسیده زنگ بزنم 110 پیغامم و شماره کسی رو که باهاش کار دارم بدم، از اپراتور خواهش کنم باهاش تماس بگیره و پیغامم رو برسونه
پ.ن2: فقط 110، نه شماره های مجانی دیگه چون بقیه شون یا واقعا کار مهمی انجام می دن ( مثل 115) یا من جرئت طرح چنین خواهشی رو ازشون ندارم ( مثل ....)
پ.ن3: معلومه که جرئت دارم از اپراتور 110 چنین خواهشی بکنم. علاوه بر صمیمیتی که بین ما و نیروی انتظامی از گذشته های دور وجود داشته، پلیس مملکت دیگه کلا پشم و پیلش ریخته : )
پ.ن4 : افسوس، برای گرفتن برخی شماره ها در زندگی موانعی جدی تر از قطعی تلفن وجود داره. وقتهایی هست که آقا پلیسه که سهله، کفتر کاکل به سر هم نمی تونه پیغامت رو برسونه. هعععی.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر